Koperen Passer Tienen

Club V-9

Afscheid

Freddy Costermans

Scherpenheuvel 30-10-1945
Leuven 5-2-2025

Een scherpe geest, pretoogjes altijd op alert; daarbij rad van tong, nooit versagen, de blik steeds op vooruit…Dat was Freddy!

Toch was het leven niet altijd even mild voor hem: hij kreeg ruim zijn deel aan tegenslagen allerhande. En dan nu: de strijd, die geen mens winnen kan, is nu ook voor hem gestreden. Niets is immers voor de eeuwigheid.

Freddy behoorde tot het kleine groepje “oudstrijders” van de club. Nauwelijks uit haar startblokken geschoten, of hij was er al bij: we schreven september 2011. Brussel verwelkomde ons met Toetanchamon en zijn schatten en ook de Koninklijke Sterrenwacht tekende present. Tussen de 14 deelnemers ook Freddy. En vele volgende keren ook nog. Alleen als zijn handicap hem te machtig werd en Monique, “mijn lief vrouwke” noemde hij haar wel eens, de rolstoel op een of ander hobbelig parcours niet meer de baas zou kunnen, haakte hij af. Want zo was hij ten voeten uit: nooit iemand tot last zijn, zoveel mogelijk zelf zijn plan proberen te trekken en vooral toch nooit opgeven; volgende keer anders en beter. Altijd even alert en geïnteresseerd beleefde hij alles mee. Zo paste hij ook wonderwel in onze groep en werd dan ook door iedereen graag gezien.
Zo kenden ze hem ook bij Affilips, zijn jarenlange werkkring, gewaardeerd van hoog tot laag, van baas tot werkmakker. Ondanks hij al enkele jaren de pensioenleeftijd passeerde, leefde hij er nog altijd in de herinnering van velen. En ook wij zullen Freddy niet loslaten.

Zijn tuin was echt zijn “speeltuin”. Zelf de lekkerste groenten kweken was zijn dada. Zijn handicap daarbij een ... handicap? Dan kenden ze Freddy nog niet! Eigenhandig en volledig volgens eigen kunnen en inzicht bedacht en ontwierp hij een “technisch” hoogstandje waardoor tuinwerk voor hem bijna kinderspel werd! En in het keukenwerk kon hij ook best mee!

Toen hij vorig jaar op ons eindeseizoensfeest in Kelsbekerhof afscheid nam, verraste hij me: “Ik ga ermee stoppen, Pierre.” Ik probeerde hem nog te overtuigen, maar tegen wat hij me toen toevertrouwde, had ik geen verhaal meer: “Ik ga doen, Pierre, wat mijn vrouwke mij vraagt, dat is het beste voor ons allebei!” Ook zó was Freddy, altijd doordacht en nooit zomaar!

Nu is dus het onvermijdelijke gebeurd, totaal onverwacht toch nog, en zullen wij hem moeten missen, als fijne vriend, als trouwe clubgenoot. Voor zijn echtgenote Monique en dochter Liesbeth echter zal het gemis nog veel zwaarder wegen en kracht en elkaars steun zó nodig zijn. In naam van onze club kunnen zij rekenen op onze oprechte deelneming met de belofte ook, door nog af en toe zijn naam te noemen, zo nog aan hem te blijven denken. Dat heeft hij van ons tegoed, op welke manier dan ook.

Freddy, heel wat van je “oudstrijders”-clubgenoten zijn je al voorgegaan. Jou kennende, zal je ze daar misschien wel ergens gaan opzoeken. Doe ze dan de groeten en hou ons gedoe van daarbovenaf ook maar een beetje in de gaten!
Het afscheid,goede vriend, kunnen wij niet tegenhouden, je naam evenwel blijft voor altijd verbonden aan onze club via het memoriaal op onze website en dus toch maar... tot ooit ergens!