Koperen Passer Tienen

Club V-9

Groep Hof ter Rode



Pierre

 

 

Op bezoek bij Permeke en op de Coudenberg

Verslag 11 januari 2013

Een dag met enkele minnetjes en veel plusjes!

Eerst de minnetjes:

  • Het gesukkel bij de ticketverkoop aan de balie van Bozar: alle computers plat, dus handwerk, dus … geduldig aanschuiven!
  • Geen enkel communicatiemiddel gids/groep beschikbaar want… alle batterijen plat! Dus voor onze gids behelpen geblazen! (Wat zij ook deed, maar da’s een plusje!)
  • Druk bezoek bij Permeke van enkelingen, groepen, en… (sympathiek toch wel) enthousiaste kleuters, jawel! Voor die laatste moet toch wel een minder hinderende oplossing te vinden zijn, bijvoorbeeld op voor hen gereserveerde uren!
  • De beloofde gids voor de Coudenberg stuurde - tot grote frustratie van Etienne! - zijn/haar kat! Had waarschijnlijk beetje last van claustrofobie! Audiogidsen brachten redding.
  • Avondtrein naar huis (slechts) 10 minuten vertraging!

En dan de plusjes:

  • Alweer 17 enthousiaste deelnemers (eentje gaf op het allerlaatste moment om volkomen duistere redenen forfait!)
  • Een opnieuw ontdekken van of een eerste kennismaking met Constant Permeke.
  • Tussen “Marietje ruggelings met sjaal” uit 1907 en “Het Afscheid” uit 1948 ging de hele wereld van Permeke voor ons open, deskundig van commentaar voorzien door onze gids, Chantal Fossion, dezelfde die ons door de wondere wereld van de tapijtkunst loodste in Mechelen.
  • “We ontdekken hier opnieuw de essentie van Permekes kunst: het gaat om archetypes, en hun expressie en vervormingen dienen een hoger doel: de psychologie van eenvoudige mensen laten zien. Permekes boerenmensen en zeelieden lijken vaak stoïcijns te berusten in hun leven.” (Bezoekersgids, p. 16)
  • De interactie tussen gids en groep: hartverwarmend en wederzijds inspirerend: de kolossale “Zeug” uit 1929 werd prompt omgedoopt tot “oerzeug” en schilderijen werden soms gezien als “glasramen”!
  • De manier waarop schilderijen en literatuur (voorgedragen door onze gids) een harmonisch huwelijk aangingen: het gedicht “De Schone Slaapster” bij het gelijknamige schilderij uit 1941; of hoe een Streuvels en een Permeke wonderwel bij elkaar kunnen passen…
  • En bij geheugenplakkers als “Grote Marine”, ”De Vreemdeling”, “Moederschap”, “De Sjees”, “De Woonwagen”, de “Liggende Boer”, de naakten en de beelden passen deze slotbedenkingen: “Hij wil met niets of niemand vergeleken worden” (Bezoekersgids p. 24), of “Permeke blijft zijn hele carrière op een heel eigen, “liberale” manier omgaan met stijlkenmerken die hij van elders kent” (Id. p. 13) en zijn eigen motto: “Ik schilder niet wat ik zie maar wat ik meen gezien te hebben.
  • Het lekkere eten in de “Armes de Bruxelles” (merci Jean!)
  • De sympathieke geste van jarige Jos die de hele bende op een aperitief trakteerde!
  • De duik ondergronds naar dat andere paleis onder de koningswijk “dat eeuwen geleden hoog boven de stad Brussel op de heuvel van de Coudenberg” pronkte!
  • Een paar Pientere Passers hadden zich zowaar uitgerust met een zaklamp om in alle hoekjes en kantjes hun licht te laten schijnen!
  • Indrukwekkend toch wat daar allemaal verborgen zit “onder de oppervlakte van de Koningsstraat en het Koningsplein”!
  • Het korte filmpje bij het begin van het bezoek dat wat duidelijkheid probeert te scheppen in een wirwar van gangen en trappen, muren en gewelven, van kapel en Aula Magna tot Isabellastraat… naar het Hof van Hoogstraeten met zijn mooie gotische gaanderij uit de 16de en het imposante apostelbeeld uit de 15de eeuw, zonder hoofd weliswaar…
  • Althans tot door een paar vernuftige Passers  met behulp van een enkele geïmproviseerde “stijgers” het hoofd van de Heilige Apostel “Paulus” prompt weer op zijn plaats wordt gezet!
  • Voor de rest deed ons audiogidske voortreffelijk zijn werk, hoewel met een gids in levende lijve erbij het beslist de max was geweest!
  • En we zouden het haast vergeten: de ochtendtrein die warempel op tijd vertrok en… toekwam in de “Central”!

Als we nu tot slot al de minnetjes met de plusjes vergelijken, dan meen ik dat we van een geslaagde dag mogen spreken. Tenzij jullie dat niet vinden, maar dat mag je ons dan altijd vertellen tijdens ons bezoek aan het Dassenveld in Halle van volgende maand! Wel  niet vergeten mee te gaan natuurlijk, tijdig te verwittigen en… je kalender te raadplegen!!! Sans rancune, Jean!

Tot dan!

Pierre