Koperen Passer Tienen

Club V-9

MUSICAL 40-45 O…. VER…. WEL… DI…. GEND…. !!!

Vrijdag 20 september 2019

PROLOOG 1
Tienen vrijdag 20 september 17.18 uur: even lichte paniek bij de bovenleiding van de Koperen Passer! Er was ergens een bericht opgedoken dat de voorstelling van de musical door technische problemen tijdelijk afgelast was!!! Een paar telefoontjes later was de rust teruggekeerd. Het bleek om de startvoorstelling van het nieuwe seizoen van woensdag 18 september te gaan! Technische problemen met de software waren de boosdoeners. Voor ons geen wolkje aan de lucht dus (ook letterlijk) en stipt 18.15 uur konden zoals afgesproken alle 29 de Violettabus op en in, recht naar de oorlog!

PROLOOG 2
Geen vijandelijke hindernissen onderweg als ongevallen of files, tot op de cruciale aansluitingspunten met E40 en later E12: daar zorgden honderden gemotoriseerde “vijanden” samen met het mooie weekend weer voor enkele serieuze wegversperringen. Maar met het nodige geduld en stuurmanskunst loodste Ludo er ons zonder blik- of andere schade vlot doorheen.

PROLOOG 3
Eens voorbij deze eerste frontlijn, werd het rustiger en kon tot vredevoller activiteiten overgegaan worden zoals de verkiezing van de winnaar van onze maandelijkse gratis uitstap, door het bestuur in het leven geroepen naar aanleiding van hun (de KPT) tienjarig bestaan. De onschuldige hand van Jacqueline, niet die van Etienne maar die van Jean, maar dan weer niet van onze voorzitter maar van Jean Charlier (iedereen nog mee???), die hand dus mocht eens grabbelen in de bruine zak van Pierre en toverde de eerste gelukkige tevoorschijn: Philippe Le Roi. Die was daar uitermate content mee, want, en wij citeren: ”Ik heb al een vrouw die mij heel veel geld kost!” Of deze uitspraak achteraf tot wat stille achterhoedegevechten op het thuisfront geleid heeft, konden wij (nog) niet achterhalen, maar de rustige geaardheid van zijn Marthe kennende, denken wij dat dit niet tot enige vijandelijkheden zal geleid hebben, of het moest wat licht afweergeschut geweest zijn… Voor de rest geen merkwaardige feiten meer behalve het vredevolle gekwebbel van enkele dames, afgewisseld met af en toe achteraan in de bus (wie zat daar ook weer???) een luide mannelijke bulderlach (waarschijnlijk bij een of andere schuine mop!), en dus konden wij nieuwsgierig en vol ongeduld naar het echte front…

TEN AANVAL
In het gloednieuwe Pop-up theater langs de A12 in Puurs Sint-Amands, op de wereld gezet door ene Fernand Huts van, jawel, die…, wordt het oorlogsgebeuren van 40-45 weer tot leven gebracht, zij het dan in meer onschuldige musical-vorm, een spektakelstuk al van bij zijn première voorafgegaan door een steeds groeiende en nog steeds niet te stoppen populariteit , lees alsmaar verlengingen!

Eigenlijk mochten we het “oorlogsgebied” slechts binnen via parking A, maar omdat die vrij ver ligt van de hoofdingang, riskeerde Ludo toch maar de eigenlijk voor ons verboden B vlak bij de ingang. Met een paar leugentjes om bestwil, waarmee Ludo achteraf eens hartelijk moest lachen, werd de parkwachter vermurwd en kregen we toch vrije doorgang. De eerste overwinning was een feit!!!
Tweede obstakel: we waren te vroeg en dus werd de doorgang naar het “slagveld” gebarricadeerd door twee geüniformeerde deurwachters. Hier was geen doorkomen aan en dus was het wachten op het “Te Velde”.

Stipt 8 uur dan schoven de deuren open, werden de door Etienne al aan de man/vrouw bezorgde tickets gescand, en konden we op zoek naar onze plaatsen, wat met de hulp van een paar vriendelijke zaalwachters vrij vlot verliep.

Indrukwekkend klinkt nog vrij slap voor deze enorme theaterzaal met 8 tribunes, bovendien nog rijdend en draaiend op de koop toe, goed voor elk 208 toeschouwers; een podium dat aan regisseur Frank Van Laecke bijna onbeperkte mogelijkheden open liet; individuele hoofdtelefoons om in en met al dat “gerol” in deze enorme zaal toch niets van het gesproken of gezongen woord te missen en de akoestiek optimaal te houden; de imponerende lichtinstallaties en grote ledschermen…:de eerste tekenen dat dit een uitzonderlijke productie zou worden, oogden veelbelovend!

Zet daar dan nog een hoofdcast op met Jelle Cleymans (Staf), Jonas Van Geel (Louis), Daphne Wellens (Sarah), Line Ellegiers (Marie), Jan Schepens (Emiel), Marleen Merckx (Anna) en Hans De Munter (Mr Leon), dan zit je gebeiteld voor een avondvullend spektakel met teksten, zang, muziek (Symfonie  Orkest Vlaanderen: dat hadden we graag nog live gezien!) gekruid met technische snufjes waarvan je mond openvalt: een bootje dat tijdens de picknickscène zomaar voorbij komt varen, een trein die met stomend geweld over oplichtende rails de scène opdondert, een brandend geallieerd vliegtuig dat voor je neus neerstort, vrachtwagens, auto’s en motoren die over en weer snorren, knallende bombardementen, picknicks of dansende feestvierders tijdens een flashback naar de verjaardag van Staf: het kan allemaal in vlotte vaart (de toeschouwer wordt niet eens de tijd gegund voor een pauze!) terwijl tribunes haast zonder dat je het beseft je met je neus midden de gebeurtenissen in alle richtingen rollen…

En dan is er dat sterke verhaal natuurlijk, hoe de oorlog het gezin Segers, de vader is filmoperateur in cinema Rex, en vooral de twee broers uit elkaar drijft: Staf, een dokter in opleiding, kiest voor SS en collaboratie, zijn broer Louis, een garagist, voor het verzet, een dilemma dat in veel Vlaamse gezinnen een rol heeft gespeeld en vaak tot op vandaag nog voelbaar is; hoe Antwerpen bestookt wordt met Duitse V1-bommen en V2-raketten(er is sprake van duizenden doden, mannen, vrouwen, kinderen, soldaten); de Jodenvervolging inclusief de deportatie (de trein!) vanuit de Dossinkazerne in Mechelen (waaraan ook Sarah, het Joodse en tot dan ondergedoken lief van Louis, ten prooi valt, door toedoen dan nog wel van zijn eigen broer); via filmbeelden de opzwepende toespraak van Staf De Clercq, leider van het VNV;  het schrijnende moment waarop Anna, de moeder van Staf en Louis, in een ultieme poging haar zoon zijn dwaling te doen inzien, in een ontroerende biecht een vroegere misstap bekent ; de climax als Staf in zijn wanhoop geen uitweg meer ziet en voor de ogen van zijn broer zichzelf van het leven berooft….

Toch is het niet alles kommer en kwel: er zijn ook de intiemere scènes: gewone huistaferelen, een idyllisch huwelijksaanzoek tussen Staf en Marie, een liefde die openbloeit tussen Louis en Sarah, prachtig in beeld gebracht met een spiegelbol in exploderende sterretjes, of het uitbundige dansplezier op de swingende muziek van Glenn Miller tijdens Stafs verjaardagsfeest in flashback…

Doe daarbovenop nog de prachtige muziek gecomponeerd en gearrangeerd door Will Tura en Steve Willaert met afwisselend indrukwekkende solopartijen (de twee broers die de pannen van het dak zingen!), duetten en massazang die ons  enkele kippenvelmomenten bezorgen in“Liefde verblindt” als Staf tijdens een picknick (live op scène!) zijn Marie ten huwelijk vraagt; of door“Sarah” als Louis verneemt dat zij Joodse is en ondergedoken leeft; tijdens de machtige samenzang “Mijn Vlaand’renland”; als Louis door Staf betrapt wordt tijdens een verzetsactie, volgt met “Doe maar”, een beklijvende confrontatie tussen de beide broers; en als Staf zijn wanhoop voor het uiteenspatten van zijn dromen en idealen uitzingt in “Alles gebroken”; maar hét hoogtepunt naar mijn gevoel wordt de muzikale dialoog van Louis en Sarah in het enig mooie “Blijf bij mij” waarin zij, op die immense scène met niet meer dan één spot als gezel, hun liefde uitzingen!

EINDSPEL
Ze hadden ons een “Spektakel-musical” beloofd, een WO II in 2 uur zoals iemand het terecht samenvatte: hebben wij spektakel gekregen? Reken maar!!

“De musical 40-45,” schreef iemand, “is een verhaal over liefde en verzet tijdens WO II, een donkere vloek die zich over de aardbol verspreidt, verwoestend en verdelend. Een voorstelling die aan de ribben blijft kleven.”

Hadden de afwezigen ook deze keer ongelijk? Reken maar!!! De minutenlange staande ovatie vertelt het ons!

Smaakt dit naar meer? Reken maar… maar dan anders en niet te rap!!!

Saluut en tot in Lier, daar zal het ook smaken!

Pierre