Koperen Passer Tienen

Club V-9

Afscheid

Rik Cipers

Hoegaarden 7 september 1934
Tienen 11 augustus 2023

Je hebt gevochten, Rik, lang en moedig, maar eens wordt het pad te steil en komt toch die morgen dat er geen avond meer volgt en geen nieuwe morgen… Wij, je vrienden van de Koperen Passer, zagen het aankomen, vreesden wat we niet wilden geloven, tegen beter weten in… Mensen doen vaak moeilijk in het aanvaarden van wat niet zint. Tijdens de causerie van Jef Van Den Steen over “Trappist” kwam je naast me zitten en toen ik je zei hoe blij ik was dat je er na een paar “forfaits” weer bij was, antwoordde je met de tranen in je ogen: “Maar ik heb ervoor gevochten, Pierre!”. Het allerlaatste gevecht kon je echter niet meer winnen… Aan je levenspartner Jeannine, je kinderen en familie bieden wij onze oprechte deelneming en wensen hun alle sterkte om dit verlies te kunnen verwerken en het later een plaats te geven in hun leven.

Vanaf het ontstaan van onze club was je al bij ons, Rik, en ook op die eerste, memorabele uitstap naar Gent op 11 februari 2011 was je al van de partij. Sindsdien was je haast onafscheidelijk present, want de Passers waren je vrienden. Telkens als ik je de bus zag opstappen, alweer klaar voor een nieuwe trip, zag ik hoe je ogen straalden… En toen het lidgeld moest betaald worden, belde je me: “Pierre, ik weet niet of ik nog zal kunnen meegaan met de Passers, maar ik betaal toch mijn lidgeld uit pure sympathie”.

Je was niet onder één noemer te vangen, Rik: als rasecht Hoegaardier kende je God en klein pierke in Hoegaarden, werd je ook ondervoorzitter van “Hoegaards Erfgoed” en lid van de Landbouwraad om zo de belangen van je collega-landbouwers beter te kunnen verdedigen. Als ervaren gids trok je graag rond “door de geschiedenis van Hoegaarden” en dan stonden steevast de voorouderlijke brouwerij Cipers in de Stoopkensstraat en jouw machtige Cruysblockhoeve in de Tommestraat op het programma. Je werd benoemd tot “Ridder in de Orde van de Moutstok”. Je stond bekend als verzamelaar van lokaal erfgoed waarvan je op tijd en stond ook anderen via tentoonstellingen liet genieten. Als geen ander kon je vertellen over de gobertangesteen, zo typisch in de streek, en van de “Kasteelmoord in Hoegaarden” kende je de kleinste details. Je was boer en tuinder en vooral, zoals een van onze oud-leden je typeert: ”Een man om naar te luisteren!”.

En dan was je nog zoveel meer, Rik! Je was de eerste om, ongevraagd, hulp te bieden als vrienden dat nodig hadden; je droeg een ruime bagage aan kennis en levenservaring met je mee en deelde die ook graag met anderen. Ik herinner me nog levendig hoe je, na een voormiddagwandeling “Hoegaarden tussen pot en pint”, ons nog vol enthousiasme in de namiddag als een volleerde gids meetrok door alle straten en straatjes waar nog restanten van Hoegaards vroegere bierglorie te ontdekken vielen.
Voor een gidsbeurt in de majestueuze Sint-Gorgoniuskerk, gekoppeld aan een wandeling door de Pastorijstraat met de mooie pastorij en de “Gloriëtte” waar je zo trots op was en het zelf gerestaureerde bushokje tegen de gevel van je boerderij… En na de wandeling werden we nog getrakteerd op koffie en taart in de door jezelf schitterend gerestaureerde in bak- en gobertangesteen opgetrokken stal, waar honderden jaren geleden de paarden van de koetsiers konden rusten!

Je stamde uit een brouwersgeslacht waarover je met veel vuur en knowhow kon vertellen. Toen onze gastspreker Jef Van Den Steen tijdens het middageten tegenover ons kwam zitten, was het gespreksthema gauw gekozen, want Jef was zelf ook brouwer!
Jij stond aan de wieg van het “Brouwleerpad”, een wandeling door Hoegaarden met alle gewezen dorpsbrouwerijen; je werd Ridder in de Orde van de Moutstok…
En toch zat ook het boerenleven diep in je genen geworteld en de Cruysblockhoeve, die statige vierkantshoeve op de hoek van de Doelstraat en de Tommestraat, waar je geboren en getogen was, was de trots van je leven. Je kende haar duizendjarige geschiedenis als geen ander, want ze was al eeuwen in het bezit van de familie Cipers en jij was de laatste eigenaar-bewoner. De grote tuin ernaast was jouw “speeltuin”: je kweekte er, allemaal bio verklaarde je trots, groenten en fruit, van je favoriete rode biet tot kanjers van kweeperen. Van die laatste kwamen ze zelfs van uit “de Vlaanders” om er, aan de hand van jouw eigenhandig geschreven recept, kweeperengelei van te maken! In het midden van diezelfde tuin groeide een eeuwenoude reuzegrote palmboom, waar, zo vertelde je met trots, elk jaar de kinderen van het dorp takjes kwamen afknippen voor de processie op palmzondag.

Je was in Hoegaarden een stuk van het dagelijks leven en er doen voorzeker nog vele verhalen over joude ronde. Maar als ik je leven zou mogen samenvatten, Rik, dan zou ik het doen zoals Bram Vermeulen het zo mooi zingt:

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er steeds een weg omheen

Misschien eens, gevuld door sneeuw en regen
Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
Om hem dan glad en rond gesleten
Te laten rusten in de luwte van de zee

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
Het water nooit meer dezelfde weg zal gaan

Dag, Rik, sommigen noemen je terecht “een monument”; van ons krijg je nu een plaats in het memoriaal van onze website, maar vooral bewaren we een warme plek diep in ons hart, samen met de vrienden die je al zijn voorgegaan. Rust zacht nu, lieve vriend!

Pierre