|
|
22 juni 2012: de dag dat de afwezigen pech hadden!
Of het verhaal van ons maal!
Ruim voor het middaguur aanbrak, moment waarop “La Villa du Hausart” in Melinons ons verwachtte, stonden al enkele ongeduldigen in de ruime, stemmige zaal van het restaurant van Meesterkok Olivier Wilders te wachten op de andere deelnemers en wat komen ging. De weg ernaartoe was nochtans niet simpel: smalle, op elkaar lijkende straten en straatjes met heuse Parijs-Roubaix-kasseien in deze overigens erg schilderachtige streek, hadden enkele deelnemers letterlijk op het verkeerde pad gezet! Een GPS bracht voor de meesten echter redding en uiteindelijk waren ze alle 34 present en kon onze voorzitter hen begroeten met het meest beknopte welkomstwoord ooit gehoord: “Welkom en ge moogt aan tafel!” Daarvoor echter hadden aperitief en hapjes het weerzien al gauw op de juiste temperatuur gebracht!
Opgemerkte aanwezige was Freddy: hij was voor één dag uit zijn Leuvense ziekenhuiskamer “ontsnapt” om samen met ons te komen feesten! En hij hield stand! Dat is de ware “spirit”, Freddy, houden zo! Blij dat je erbij was!
Algauw had iedereen zijn favoriete stek gevonden. De batterijen glazen en bestek op de keurig verzorgde tafels hielden rijke beloften in. Vooraleer echter tot de aanval over te gaan, bezorgde Fons nog aan alle aanwezigen het financieel verslag i.v.m. de voorbije uitstappen, wat één van de aanwezigen laconiek de opmerking ontlokte: “Eerste vraag van de quiz: wie begrijpt hier iets van?” Maar na de bondige bespreking door Fons, was het voor iedereen duidelijk dat hij niet alleen alles op de hem eigen wijze nauwkeurig bijhoudt, maar ook zorgvuldig waakt over het in- en uitgaan van onze centjes. Als we eens een beetje te gul zijn en er te vaak minnetjes verschijnen, zullen we het geweten hebben! Bedankt, Fons!
Dan volgden in vlot tempo en telkens begeleid door de aangepaste wijnen, de gerechten elkaar op: een hamburger “Demoiselle” op basis van een kreeftenstructuur, gepresenteerd op een bedje van asperges en witte chocolade mocht er als eerste bij, gevolgd door een halve gegratineerde babykreeft -die aan sommigen heel wat hemels breek-, puzzel- en zuigwerk verschafte!- vergezeld van een Provençaalse piperade, pecorino parmiggiano, groene pesto en raketsla. Dan maakte de gebakken Mechelse koekoek zijn opwachting naast een torentje van dauphinoise-aardappeltjes en bijgestaan door een kreeftencoulis en jonge spinaziescheutjes. Het was bijna muisstil in de zaal en er zaten nochtans enkele kwebbels tussen!!!
Toen achtte Jean het moment gekomen om even te pauzeren en een beetje te gaan “kwissen”, iets waar toch wat nieuwsgierig en misschien wel wat ongerust was naar uitgekeken. Eén iemand had zelfs een spiekbriefje gemaakt - dan nog wel iemand uit het onderwijs stel je voor! - met alle details van de voorbije uitstappen. Groot was echter zijn ontgoocheling toen bleek dat er tussen de vragen welgeteld ééntje betrekking had op onze activiteiten! Want om hen die niet aan alle uitstappen hadden kunnen deelnemen niet te benadelen en iedereen gelijke kansen te geven, had Jean vijf fotovragen, vijf algemene vragen en evenveel, sport-, spelling- en wijnvragen voorzien. Er werd gezweet, gezucht, gegromd, gespiekt (de een al minder opvallend dan de andere!) dat het een lieve lust was. Sommigen waanden zich zelfs opnieuw op de schoolbanken!!! Toen een volledig onafhankelijke jury de zware taak van het verbeteringswerk succesvol had afgesloten, kwam er één winnaar afgetekend naar voren zodat een eventuele schiftingsvraag niet nodig bleek. De snoodaard had er echter wel, waarschijnlijk om zichzelf in te dekken in geval van een al te smadelijke afgang, de naam van zijn echtgenote op geschreven! In ieder geval was het echtpaar Guy en Diane Beckers iedereen te sterk en mocht uit handen van onze voorzitter met de bijhorende kussen (voor Diane wel te verstaan!) een magnum champagne van een gekend merk in ontvangst nemen. Proficiat, Diane en Guy, laat het u smaken en moest je bij een af andere gelegenheid volk te weinig hebben, onze kandidatuur is bij deze gesteld…
Bedankt, Jean, en gefeliciteerd voor dit kwis-tig intermezzo! Het was tot in de puntjes voorbereid: zelfs voor degenen die dachten dat het om een mondelinge quiz zou gaan, en dus niet voorzien waren van de nodige schrijfbehoeften, was een voorraad balpennen voorzien!
Na dit door iedereen “gesmaakte” intermezzo, werd de menukaart verder afgehandeld met schotels vol fijne koekjes in zanddeeg met aardbeien- of rabarberconfijt, mascarponeroom, chocoladeflinters, straffe munt en “tapada”-crumble. Dreigend cholesterolgevaar en een niet onaardig overschot aan calorieën werden hier door iedereen royaal in de wind geslagen en naar de volgende dag verbannen!
Vóór in vrije bediening koffie en thee -met versnaperingen- aan de beurt kwamen, werd verzamelen geblazen voor de familiefoto op het ruime en lichtjes zonovergoten gazon achter het restaurant. Er was nog wel wat licht gekissebis over wie nu eigenlijk de kleinste was en dus vooraan moest postvatten, maar al gauw geraakte iedereen in zijn meest voordelige positie gedigitaliseerd! Bedankt, Jacques, voor de fotografische assistentie!
Na de fotosessie en tijdens het koffie-en-thee-moment lichtte Pierre dan nog even een tipje op van het nieuwe - nog gedeeltelijk voorlopige - programma voor volgend jaar. Het weze gezegd: er was heel wat goedkeurend gemompel en er werden al ijverig data en bestemmingen genoteerd!
En zo kwam, veel te vlug maar toch voor iedereen met een tevreden gevoel, het afscheid: het was een fijne namiddag, met fijne mensen in een fijne omgeving! Zo is het leven goed…
Wij wensen aan iedereen een deugddoende vakantie en kijken ondertussen al uit naar september!
Pierre |
|
|
