Koperen Passer TienenClub V-9 |
|||||
 |
|||||
|
Feest in de Fidalgo!Verslag quiz-diner (20juni 2014) Een vrijdag was het, geen dertiende, maar een licht-zomerse 20ste juni. Voor oningewijden een doodgewone doordeweekse werkdag in afwachting van de nabije clash Rode Duivels-Rusland, maar voor het mansvolk van Club B 9, voor de gelegenheid nog eens vergezeld van hun vrouwelijk schoon, alweer het laatste wapenfeit van seizoen IV. Toen Victor de traditiegetrouw en met zijn Angèle als laatste arriveerde, waren ze er alle 39. En dat ze met zovelen waren, maakte vooral van onze voorzitter een bijzonder gelukkig man! Toen buiten op het terras de zomer wat frisjes begon te worden en de honger begon te plagen, zocht iedereen een plaatsje aan de keurig gedekte tafels, kon Pierre de kalveren van de vissen scheiden en kon de gerookte paling met avocado, zure room en Granny Smith zijn opwachting maken. Vóór kalfs of zeebaars mochten aantreden, glipte ook de dorade royale met bataat en beurre blanc er nog even tussendoor. Het balkje van chocolade met peer, caramel en mokka ijs ging de koffie of thee met snoepertjes vooraf, meteen de afsluiter van het eetgedeelte dat er best mocht zijn. Vooraleer Fons dan zijn ding mocht doen, ging onze voorzitter zowaar de poëtische toer op met een gedichtje van prof. Dequeker (toch geen Tiense "kweiker" zeker?) met de voor velen wel zeer toepasselijke titel "Er is niets aan de hand en ik voel me nog fris". Dat de prof. toch een klein beetje op bezoek was gegaan bij Annie G. M. Schmidt, was enkele wakkeren in 't publiek niet ontgaan, maar kon, zo te horen aan het zachte gegniffel, de pret niet bederven… En dan mocht Fons gaan goochelen met cijfertjes, getallen en mysterieuze afkortingen, maar uiteindelijk begreep iedereen dat de kastoestand positief was en onze penningmeester zijn werk beter had gedaan dan Geens en compagnie! Bedankt, Fons, en, zoals de meester zei tot de vlijtige leerling: "Goed gewerkt, mijn jongen, en doe zo voort!" En zoals we de Karel kennen, bood hij spontaan en joviaal aan om de fles nog ter plekke te kraken, maar dat werd toch maar hoffelijk -zij het node!- afgewimpeld! De voorstelling van het nieuwe jaarprogramma ontlokte hij heel wat aanwezigen instemmend geknik en goedkeurend gemompel. En dat onze vrouwkes er wat graag bij zijn als wij de wijde wereld intrekken, bewees de teleurstelling bij sommigen omdat ze niet nog vaker mochten mee doen! Maar ja, wie horen we daar stillekes "groemelen"?... Toen het zo stilaan tegen de vijven liep, werd het tijd om op te hoepelen en aan Chef Filip en zijn team opnieuw rust en vrijheid te gunnen! Wij zagen dat het goed was; hopelijk deden jullie dat ook en kunnen we met gerust gemoed de vakantie induiken! Pierre |
|
|||
