Koperen Passer Tienen

Club V-9

KUNST MET K

In Rockoxhuis en Katoennatie

Dat was de geplande titel voor het verslag… tot donderdagavond!
Vrijdagavond, 15 januari, werd dat…

EEN DAG VOL VERRASSINGEN!

Verrassing nr. 1:

Dagen-, wekenlang werd er in alle toonaarden gezeurd, gezucht en gefoeterd dat er toch geen winters meer zijn zoals vroeger- die goeie ouwe tijd weet je wel -, dat het toch wel eens wat mocht gaan vriezen om wat ongewenst ongedierte naar het verdomhoekje te vriezen, dat zo wat winters wit toch wel bij de tijd van het jaar hoort…. Ja, ja, tot het zover is natuurlijk! Dan klinkt het wel even anders en zijn realiteit en romantiek al gauw ver te zoeken!

Zo ook die bewuste vrijdagmorgen. Plots was hij er, Koning Winter, in al zijn vorstelijke pracht: vlokken als donspluimen vormden een bijna ondoorzichtelijk gordijn en hoopten zich al gauw op tot een enkelhoog tapijt. En dàt uitgerekend op de dag dat wij naar Antwerpen moesten… mèt de bus! “Hadden we toch maar beter voor de trein gekozen!” zuchtte een  bestuurslid! De gevolgen van dit verrassend winters geweld waren bijna desastreus: bus te laat, heel wat reisgenoten in paniek onderweg omdat ze ergens in de witte massa of platte blubber geblokkeerd zaten, anderen die het gewoon niet meer zagen zitten en veilgheidshalve rechtsomkeer maakten… Het “sneeuwde” telefoontjes…

In afwachting dat de bus het zou halen, werd door de eerste dapperen wat warmte en beschutting gezocht in de hall van de belastingen. Die hebben dus blijkbaar ook nog een menslievende kant!!! Een zucht van opluchting toen de bus voorzichtig de bocht nam en we als eersten aan boord konden. Druppelsgewijs, of beter vlokjesgewijs, kwamen dan toch groepjes deelnemers voorzichtig binnengeschuifeld, ééntje -we zullen hem maar Jan noemen - zelfs onder luid applaus, en tegen halftien - kwart over acht was het voorziene vertrekuur! - schoof onze car met Gunther aan het stuur en toch nog 22 dapperen aan boord langzaam de weg op.
Ondertussen was het bezoek aan het Rockoxhuis, onze eerste bestemming van de dag, al afgeblazen wegens onbereikbaar op het afgesproken uur. De mensen daar toonden gelukkig alle begrip voor onze benarde situatie, vooral omdat Antwerpen volledig sneeuwvrij was!  Eens tot op de autoweg gesukkeld, gehinderd door schuivend of stilstaand verkeer, ging het verbazend vlot en kon een bijna normale snelheid aangehouden worden, zij het dan af en toe verrast door massa’s opspattende sneeuw of smeltwater door roekeloze chauffeurs tegen de ruiten van onze bus gekwakt, tot geschrokken frustratie van onze Gunther… Wonder boven wonder bereikten we ongehavend onze eerste, eigenlijk onze tweede, bestemming: Katoennatie.

Maar eer we zo ver waren, was daar…

Verrassing nr. 2:

Het moet ergens ter hoogte van Sterrebeek geweest zijn, toen plots Jean (niet onze voorzitter) vooraan in de bus opdook om tot ieders verbazing -of was het toch doorgestoken kaart?- de microfoon te vragen (en te krijgen!). De bestuursleden vielen compleet uit de lucht toen Jean hen op  de volgende toespraak vol fijne humor vergastte:

Beste vrienden,
De Tiense Koperen Passer heeft zijn 4 musketiers: D’Artajean, Pierthos, Alfonsos en Tienaramis. In het kort: ons bestuur. En wat voor een bestuur? Een tof, een formidabel, een fantastisch bestuur. Geen koperen maar een gouden bestuur. Maandelijks sleuren zij ons naar de beste en mooiste plekken van België. Alles is tot in de puntjes geregeld (restaurant, vervoer, samenvattingen, betalingen, enz…) Ze beseffen het zelf niet, hoe verwend we zijn en dat gedurende 5 lange jaren. Ter gelegenheid  van dit jubileum en het nieuwe jaar willen we ze bedanken en in de bloemetjes zetten. Maar musketiers vallen meer voor vrouwen en wijn. Spijtig vrienden, wij hebben voor het goedkoopste gekozen: het zijn dus geen vrouwen.
Nog veel dank.
Jullie leden.”

Totaal verrast kregen de vier kersverse “musketiers” elk inderdaad een fles wijn in de handen gestopt. Het was een fantastisch gebaar van alle leden en bijna zeker op initiatief van Jean, gebaar dat door het bestuur heel erg  geapprecieerd werd en wordt.
Bedankt werd er met de plechtige belofte het de volgende vijf jaar minstens even goed te zullen doen, enerzijds omdat het voor zo’n toffe bende toch plezant is te “werken”, maar ook in de stille verwachting dat dan, na de wijn, als beloning voor de tweede keuze zou gezorgd worden!!!!

Bij thuiskomst werd, althans door mij, nieuwsgierig gecheckt wat er in die mooie verpakking zat. Nu, Jan Becaus zou zeggen: “Dat is geen kattepis!” Een fles Pomerol jaargang 2008 van ‘Château La Grave’. Op Vivino bekroond met vier sterren op vijf! Ik ga er nog niet zo direct aan beginnen, maar ze wat bewaren om mee te kunnen stoefen! Bedankt, mannen, namens alle “musketiers”, het was een sjieke geste ten zeerste op prijs gesteld!

Door het onverwacht wegvallen van het bezoek aan het Rockoxhuis, nochtans ook de moeite waard, werden we door Gunther veel te vroeg bij Katoennatie gedropt. En toen kwam…

Verrassing nr. 3:

Buiten blijven ronddwalen in de kletsnatte en winderige straten was geen optie. Maar voor zo’n bende was er nergens plaats in de herberg! Dus trok Rik met ons naar het “sientjansplain”, daar zou wel een geschikt tijdelijk onderdak te vinden zijn. En zo geschiedde naar zijn woord: de bazin van een etablissement met zowaar 72 beschikbare plaatsen zag ons graag komen! En toen geschiedde het wonder: wat oorspronkelijk als avondlijke verrassing was voorzien, kreeg nu in primetime zijn beslag: Rik trakteerde de hele bende op een degustatie naar keuze. Sommigen zagen hun heil in een bolleke Koninck, anderen in fruitsap of nog in een verwarmende koffie of thee. Maar  iedereen waardeerde en genoot van deze mooie geste van Rik. Een paar leden opperden de bedenking: “Ik dacht dat dat afgeschaft was om bij een verjaardag te trakteren!” Maar daar ging het voor alle duidelijkheid dus niet om: Rik wilde dit gebaar absoluut stellen, zomaar, gewoon omdat hij daar plezier in had en uiting wilde geven aan zijn dankbaarheid om alles wat hij van de Koperen Passer al had “gekregen”. Tof, Rik, het zal bijblijven als één van de mooie momenten van deze uitstap!

Maar gezellig of niet, ambiance of niet, er moest dringend verhuisd worden, iets waaraan slechts node en na zwaar aandringen gehoor werd gegeven. Terug de kille nattigheid in! We moesten immers op tijd in Katoennatie zijn, want daar wachtte…

Verrassing nr. 4:

Na wat administratief gedoe mochten we, -onder begeleiding!- naar de schitterende art-nouveauzaal, voor ons door Traiteur Jansen uit Brecht omgetoverd tot een stijlvol, maar toch gezellig restaurant. In het rustig kader van deze typische woning uit 1910 vinden normaal zakendiners plaats: de lange tafel gedekt met kraakwit tafellinnen en dito servetten, zilveren bestek onder schitterende kroonluchters en omringd door meesterwerken van Gustave van de Woestyne, Jan Toorop, Emile Claus, Edgard Tytgat…”Waar kunnen we nog beter zijn dan…” dachten wij! Er werd gekeken, bewonderd, gefotografeerd! Paul werd op slag verliefd op een schitterende staandeklok, die hij dan ook absoluut zo mooi mogelijk in beeld wilde krijgen; Rik wandelde bewonderend langs de schilderijen aan de muren; Fred wist (o.a.) alles over de afbeeldingen op het plafond; Karel was een en al oog voor een “jugendstille” deur…

In  dit rijkelijk decor werden, bij een glas Cava, de jarigen Jos en Herman gefeliciteerd; smaakte de “Waterzooi van kip met zomergroenten” echt naar waterzooi en de aanwezige, ferme stukken kip konden alle magen bevredigen (slechts enkelen waagden zich aan een tweede bediening!); de wijn was dan wel geen “Pomerol”, maar ging er toch vlotjes in; een ‘javaantje’ met stukjes vers fruit mocht misschien wat magertjes uitvallen, maar smaakte toch best lekker; en de heerlijke koffie met versnaperingen toonde zich een waardige afsluiter.

Alles samen toch wel een belevenis van formaat en een aangename herinnering in een schitterende omgeving, dachten wij. Het werd dan ook maar al te gauw 3 uur, tijd voor…

Verrassing nr. 5:

De verborgen schatten van 3.500 jaar textielkunst!

Onder de kundige leiding van ex-geschiedenislerares Hilde Van Strydonck trok de helft van ons gezelschap op een 2 uur durende verkenning  door de verschillende zalen van de HeadquARTers, één van de vele eigendommen van de topman van  Katoennatie Fernand Huts en zijn vrouw Karine. De andere helft, lukraak gekozen onafgezien leeftijd, schoonheid of verstand, werd door een andere gids op sleeptouw genomen (voor enkelen, die blijkbaar liever aan een deugddoende siësta waren begonnen, letterlijk op te vatten!)

De collectie is ondergebracht in de hoofdzetel van de Katoennatie , een pand ontworpen uit vier 19de-eeuwse magazijnen en twee art-nouveauwoningen door het architectenbureau Robbrecht en Daem. Later tijdens de rondleiding zou blijken, en Rik wist het ook al, dat er zelfs vroegere paardenstallen tussen zaten! De hele tentoonstelling, ruim 600 objecten, is verspreid over vijf zalen en illustreert de geschiedenis van Egypte aan de hand van een bijzondere textielcollectie en andere archeologische vondsten. Het oudste via koolstof 14 gedateerde weefsel is van 2000 v.C. en komt uit Egypte. In iedere zaal komt een ander tijdvak aan bod, zodat o.a. de versieringstechnieken over een langere periode kunnen gevolgd worden. Bijkomende duiding is voorzien via digitale infozuilen.
Beginnen deden we in de “Faraonische zaal” waar we kennismaakten met de meest zeldzame textielstukken uit de Egyptische oudheid en o.a. ook dierenmummies en fragmenten van een dodenboek op linnen. Wat vooral in het oog sprong was een gedetailleerde kaart van Egypte, gemaakt tijdens de expeditie van Napoleon in 1798.

Na de zelfmoord van Cleopatra in 30 v.C. werd Egypte bijna vier eeuwen lang een Romeinse provincie. In de”Romeinse zaal” wordt de Egyptische invloed op unieke weefsels bij de Romeinen getoond. Dankzij het droge klimaat en de zandbodem bleven deze weefsels, door archeologen ontdekt tijdens opgravingen in Egyptische necropolen, uitstekend bewaard. Er worden ook een collectie glas, sarcofagen, marmeren beelden en zelfs een geschilderd mannenportret getoond.

In de derde, de “Koptische zaal”, zien we hoe textiel en aardewerk uit de laat-antieke en vroeg-Byzantijnse periode steeds rijker wordt aan kleuren. Kleur- en tekeningenpatroon veranderen in deze periode wanneer de christelijke boodschap van de Koptische kerk ook in het textiel zichtbaar wordt.

In de 7de eeuw werd Egypte veroverd door de Arabieren. De vierde zaal, de “Islamzaal”, belicht de Arabische en Centraal-Aziatische invloeden en daar merk je duidelijk hoe figuratieve elementen uit de patronen verdwijnen en ook het kalligrafisch element op het voorplan treedt. De intense handel langs de Zijderoute had eveneens zijn invloed op de Egyptische ambachtslui. Er werd bv. Chinese zijde in Egypte geïntroduceerd.

Dé blikvanger van de tentoonstelling is wel de indrukwekkende “Tunicazaal”. Daar wordt de grootste collectie tunica’s en kledingaccessoires ter wereld getoond, aangevuld met prachtige wandtapijten. Onze gids benadrukte hier graag het monnikenwerk dat door de restauratrices verricht wordt om eventuele schade op een haast onberispelijke manier te herstellen. Indrukwekkend was ook de prachtige loden sarcofaag, haast in perfecte toestand bewaard.

Om te eindigen citeren we graag het citaat op de folder:

“Een bezoek aan HeadquARTers is een fascinerende belevenis. Op de plek waar bedrijfsstrategieën worden bepaald en enorme investeringen worden gepland, bevindt zich een adembenemende kunstcollectie.”

Of zoals een andere journalist het treffend verwoordde: dit is werkelijk “ont-HUTS-end”!

En of wij op het eind van deze dag tevreden en voldaan huiswaarts keerden ondanks de ‘malheureuze’ start? Vraag het maar aan de kameraden!

Een hartelijke koperen groet van de vier en tot de volgende: dan zoeken we het diep in de grond en ver in het verleden! Tot dan!

Pierre