DE GROTE FINALE
KELSBEKERHOF 15 juni 2018
Wat een dag…
Wat een gezelschap…
Wat een locatie…
Wat een menu…
WAT EEN FINALE!!!...
12 uur: bijna allemaal tegelijk dwarrelden ze binnen en de formaliteiten waren blijkbaar op de parking al afgehandeld, zodat de stemming er al onmiddellijk goed inzat! En die zou de rest van de dag niet meer verslappen, integendeel… leidde bijna zelfs tot een, weliswaar ludiek bedoelde, “staatsgreep” van enkele duistere krachten!
Voor de “anciens” in het gezelschap was het als thuiskomen in een vertrouwde omgeving, maar de “nieuwelingen” keken wel even verbaasd op van deze toch wel prachtige locatie: ruimte zat, stijlvol, modern en toch gezellig interieur, functionele ronde tafels (misschien iets te groot voor een gezellige tête-à-tête-conversatie met de overbuur), de bediening op zijn “Limburgs”: onder het alziend oog van gastvrouw Anne, zelf voortdurend in de weer, supervriendelijk en behulpzaam zodat, zoals beloofd in hun brochure, echt “de puntjes op de i” kwamen te staan! Een pluim dus (en dat is niet die van Anne-Marie!) voor dit Kelsbekerhof! Je moet er maar eens de restaurantbeoordelingen op naslaan: die zweven tussen 44 % “uitstekend” en 56 % “heel goed”!!!
Het menu? Je moet het meegemaakt hebben, want ik ben Bruno Vanspauwen niet of Pieter Van Doveren om alles met de nodige honneurs te kunnen beschrijven; het ontbreekt mij daarvoor alleszins aan de nodige culinaire woordenschat! Of het nu de carpaccio van Sint-Jakobsvruchten was, of het soepje van waterkers met spekreepjes, of de gebakken tarbot met romige prei, of de Franse eendenborst met een sausje van calvados en appeltjes, om van het “kelsbekerhofdessert” nog maar te zwijgen… het oogde allemaal niet alleen uitnodigend, het was ook nog eens wat het behoorde te zijn: verzorgd opgediend en vooral… lekker!!! Bij de tafel voor de koekjes en pralines bij de mokka was het net geen “nummertjetrekken”! En dat ondertussen het rode en witte druivennat behoorlijk zijn werk deed, bewijzen de in crescendo uitslaande lachsalvo’s en… misschien ook een beetje de al hoger vermelde “putsch”?!!!
Man, man, man… die afwezigen toch!!!
En dan de “nevenactiviteiten”: onze Fons verbaasde weer iedereen met zijn cijferdans in vernuftige tabellen vol +’kes en -‘nekes en een resultaat dat iedereen kon bekoren; Pierre probeerde met wat saaie “administratieviteiten” de aandacht boeiend te houden, wat dan weer wel beter lukte bij de voorstelling van het komende jaarprogramma; en tenslotte onze voorzitter met de kers op de taart in de vorm van zijn flink doorwrochte en voor ware bollebozen bedachte quiz. Alleen “slimmeriken-met-één-k” konden die winnen en dus ging vliegende Fons met de magnum champagne aan de haal! Proficiat, Fons, geniet ervan bij een of andere bijzondere gelegenheid! Als je begrijpt wat ik bedoel…
Maar zie, nu ben ik toch weer aan een verslag begonnen! Ondanks mijn vraag: “Bezorg mij jullie bevindingen, overpeinzingen, commentaren plus of min, suggesties of wat dan ook per kerende (of iets later)”, om jullie zo het laatste woord te geven, waren de reacties een beetje teleurstellend! Slechts vier wilden reageren. Je krijgt hier hun diepste gevoelens!
Romain was de eerste die van zich liet horen:
“Hallo Pierre en de andere leden van een fantastisch bestuur! Het was weer een geweldige afsluiter. We werden echt in de “watte” gelegd. Een receptie om U tegen te zeggen. Niks te kort. Het eten was héél lekker en meer dan voldoende. Het personeel van het restaurant was vriendelijk en bekwaam.
Het programma voor volgend jaar ziet er weer voor elk wat wils goed uit (voor hetgeen ik heb onthouden).”
Romain
En er kwam eentje met een verrassende inhoud en nog verrassender afzenders:
“Dit feest heeft niet veel woorden nodig: het was een echt mooi en luidruchtig trouwfeest met mooie gasten die tevergeefs hebben gewacht op de bruid en de bruidegom maar we hebben er niet om getreurd. Het orkest was fantastisch alleen de zanger ontbrak.
Dank aan het bestuur. Dat ze nog lang mogen besturen.
Nonkel Michel en tante Lucia
Michel en Lucia: jullie zaten toch wel op het juiste feest veronderstel ik?
En dan de klap op de vuurpijl: eentje van een bijna-oudgediende uit een totaal onverwachte hoek dit ongewoon, maar prachtig verhaal:
“Het kwistdiner of een afwezig verslag
Victor en Guy stonden al met hun derde aperitief in de hand toen de overige passers uit de bus stapten. Angela en Diana waren ondertussen al verdwaald in de tuin van het restaurant. De voorzitter gooide zijn verstrooide blikken naar zijn schatbewaarder die met zijn creditcard de laatste koperen centjes van de clubkas bij elkaar schraapte. Pierre had al lang besloten dit keer geen verslag te schrijven. Hij had immers de toppen van drie vingers beschadigd bij zijn ochtendlijke scheerbeurt. Gaston en Jacques stonden achter een paravent de zakouskies te bewonderen. Fred was de opgeloste quizvragen die hij in een verloren gelopen Linterse mummie had gevonden van buiten aan het leren.
Alle dames stonden bij elkaar en het eten was nog niet eens begonnen. Toen verscheen Yves Morren met een triomfantelijke prequizblik in zijn ogen. Was het weer zover? Zou de rest van de koperen clubleden, bedolven onder voedsel en drank, weer sneuvelen? Jan en Romain hadden ondertussen een een-tweetje opgezet met drie van de bevallige diensters. Groot was hun verbazing toen bleek dat deze dames de echtgenotes waren van drie nieuwe leden. In een hoekje zat -gedwongen door de omstandigheden- Etienne de menigte in ogenschouw te nemen zoals dat heet en wel op de troon van Sinterklaas die daar blijkbaar was blijven staan. Koning Philippe was ook aanwezig maar zonder speech. Rik en Raymond verdiepten zich in een gesprek over de ontwikkeling van de landbouw in Hoegaarden in 1921. Jean en Julien vroegen Michel hoe schilderen op kunstzinnige wijze hun hoedjes op de correcte wijze zou kunnen weergeven. Paul zou zorgen voor de beloofde foto’s. Van op grote hoogte overzag Remi de situatie en zag dat het goed was. Het eten kwam er namelijk aan. Al wie in dit verslag nog niet vermeld werd, mocht namelijk eerst aan tafel.
Dus een aperitief met hapjes allerlei, dan carpaccio van Sint-Jakobsvruchten en een heel fris slaatje. Vervolgens een Kelsbeker soepje van waterkers met spekreepjes dat dan weer werd achtervolgd door een gebakken tarbot met romige prei. Daar stond dan een Franse eendenborst klaar met een sausje van calvados en appeltjes. Het dessert werd aangeboden door het ”Kelsbekerhof” om ten slotte ten onder te gaan in mokka met koekjes en pralines. Aangepast waren alle wijnen en het water was van lucht voorzien.
Omwille van de mij opgelegde discretie zijn hier maar twee namen van dames vernoemd.
De quizvragen waren (met dank aan Yves voor de antwoorden):
1 Hoe laat drinkt Etienne elke dag zijn aperitief?
2 Welk programma gebruikt Fons voor de boekhouding van de club?
3 Van welke gemeente wil Alfred burgemeester worden?
4 Welke Rode Duivel drinkt nooit Jupiler?
5 Welk beroep heeft Eva Reruvis uit de Pinte?
6 Hoeveel dozijnen gaan er in een ons?
7 Hoeveel inwoners telt Tienen echt?
8 Hoelang ga je te voet van het Kelsbekerhof naar de Baron in Tienen?
9 Welke zijn de kandidaat-voorzitters van De Koperen Passer van Tienen?
10 Hoeveel juiste antwoorden zullen in deze quiz gegeven worden?
Wie won ben ik vergeten, de rest ook niet.”
Ludo
En hoe kunnen we tenslotte beter eindigen dan met de mening van dame die het weten kan?
“Voor mij was alles, maar dan ook alles super, lekker, aangenaam, gezellig, kortom voor herhaling vatbaar!”
Jozefa
***
Voilà, “Hier stoppe ik” zou Boerke Naas zeggen, met dank aan de co-auteurs!
Nummer 8 zit erop, nummer 9 wenkt in september!
En ondertussen verliezen wij elkaar niet uit het oog en horen jullie af en toe nog wel iets van ons!
Onze wens nog: dat de Rode Duivels wereldkampioen mogen worden, de zomer mooi mag zijn en de vakantie zoals ze hoort te zijn: vakantie!!!
Hartelijke groeten
Pierre |
