Koperen Passer Tienen

Club V-9

Vossen? Ont-HUTS-end?!

Verslag Kallo (sept. 2018)

Voorspel

De gids vertelde ons voortdurend dat we aan het ‘vossen’ waren. Volgens de dikke Van Dale heeft het werkwoord vossen drie betekenissen: 1. blokken, hengsten, onafgebroken studeren - 2. beetnemen, bedriegen, - 3. onkuisheid bedrijven, neuken.
Aan u, lieve lezer, om te beoordelen of wij dat wel gedaan hebben.
Misschien koos ‘s avonds iemand die 45 jaar getrouwd was voor optie 3?

Eerste acte

De files
Antwerpen Linkeroever - De Haven - De Schelde met massa’s windmolens en portaalkranen en vooral de Katoennatie.  Duizenden en duizenden vierkante meters Katoennatie met hier en daar een streeprugpadpoel.
Aan de grens van het Vossenland bouwde Huts met Bart de Pauw in één van zijn megahallen een Reynaertstadje: het Hof van Nobel. In ruil voor 7,5 euro kreeg je aan de ingang van het hol/hof een ziekenhuisbandje rond de arm, een mooie zak vol Reynaertboeken, een plan en een quizblad.
Eerst vertelde een videoHuts aan een mooie dame dat er nog niet genoeg hoofdzonden waren en dat ie er graag nog enkele zou hebben. Iemand merkte op dat hij met zijn centen er zeker nog wel enkele zou kunnen kopen.
Daarna volgde toen al het hoogtepunt van de dag in een gezellig toneelzaaltje: de multimediale opvoering van een vrolijke en spitse variante van het Reynaertverhaal door bekende Vlaamse acteurs.
Na dit komisch intermezzo werd het wat minder: aanschuiven in een rommelig ministadje voor koffie, thee, een vossenstaart of een Sciptorium met een historische collectie Reynaertverhalen.
De uitgang liep langs het toilet naar de industrievlakte.

Entr’acte

Op naar Bebronna, een prima restaurant van de Katoennnatie met fijn eten en een excellente bediening.

Tweede acte

Met de gids in de bus begon daarna het “vossen”.
Ons wachtte een Mercatorhuis waar volgens de gids soms fel gezondigd wordt tussen een prachtige collectie historische kaarten, beelden van Jan Fabre en een bende parkieten.
Iets verder in de polder wachtte een ijsboerin met verse boerenijsjes en een Trianon (zondehuisje?).
We zetten er een punt op in de pastorij van Kieldrecht in Het Huis der Zeven Hoofdzonden, geïllustreerd met prachtig originele kunstwerken van Vlaamse meesters.
Een reeks foto’s op onze website illustreren dit verhaal.
Dank aan de chauffeur voor zijn acrobatie met een bus over konijnenpaadjes (Cuwaertpaadjes) tussen dijken en compensatiegebieden..

Finale

Files.

Ludo

Dit verslag wil enkel een aanvulling zijn bij dat van Ludo, met gegevens uit het relaas van onze gids Anita Morjaen, - een rijdende encyclopedie! -, en hier en daar bijeengescharrelde informatie. Het betreft dus enkel de namiddagshift waarbij tijdens een (volledige) tocht van 83 km het Land van Waas verkend wordt, nauw verweven met de “leefwereld” van Reinaert. Oorspronkelijk was het de bedoeling van de inrichters van “Expeditie in het Land van Reynaert” er alleen een fietstocht van te maken (ongeveer de helft van de autotocht), maar door de vele aanvragen werden ook een auto- en bustoer uitgewerkt.

***

De oude en de nieuwe Burcht Singelberg
Het huidige burchtcomplex vormt het hoofdkwartier van de groep Katoen Natie met zijn tientallen burelen. De naam staat symbool voor de oude burcht, waarvan nu slechts een pover, met gras overdekt heuveltje rest, verder op het parcours te “ontdekken”. Gedurende vele eeuwen stond daar het kasteel van de heren van Beveren vanwaaruit ook door de Spaanse veldheer, Alexander Farnese, het lot van Antwerpen en burgemeester Marnix van Sint-Aldegonde, én de uiteindelijke opsplitsing van de Nederlanden, gedirigeerd werd.

De sluis van Kallo op Antwerpens linkeroever vormt de verbinding tussen de Schelde en de Waaslandhaven en is door zijn afmetingen één der grootste sluizen uit het havencomplex. Als één van de twee indrukwekkende bruggen over de sluis dreigend de doorgang verspert, is er altijd even verderop een tweede brug open voor het verkeer.

Rietvelden, “Melkaders”, poelen en andere natuurgebieden verraden de moerassige ondergrond en vormen een paradijs van vele hectares groot voor talloze, vaak bedreigde riet- en watervogels. In de kunstmatig aangelegde “poelen” voelt de bedreigde rugstreeppad zich best in haar nopjes om voor een rijk nageslacht te zorgen! Op de hoger gelegen opgespoten delen grazen vredig de wilde Konikpaarden die het ganse jaar door met hun “graaswerk” de natuur in stand houden. Zij hebben geen verzorging nodig, leven volledig zelfstandig en aanvaarden geen menselijke hulp, ook niet als er jonge veulentjes geboren worden.
Opvallend zijn op de “rijkere” gronden (polderklei) de teelt van maïs en suikerbieten voor de aanwezige veeteelt, maar vooral ook de vele, volgens onze gids steeds maar in aantal toenemende perenplantages (geen appelen!).

Kallo
Van het vroegere polderdorp (bestond al in de 12de eeuw) blijft alleen maar een flinke helft over, de rest werd opgeslorpt door de havenuitbreiding. Vandaar ook dat sommige “olijkerds” de naam van hun dorp “Kallo” willen vervangen zien door “Lo”!

Het huis van Mercator in Melsele
In deze locatie, genoemd naar de beroemde Waaslandse cartograaf, bevinden zich verscheidene originele werken, atlassen en kaarten, van Mercator en enkele tijdgenoten, waaronder ook drie van de 11 beroemde “Blaue”-kaarten. Zij geven een inkijk in het historische landschap van Reinaert de Vos. Om enkele letters van je quizblad te ontdekken, kan je zelf ook een kaart van het “soete Waesland” in elkaar puzzelen! In de tuin van het Mercatorhuis kan je, behalve“een bende kwetterende parkieten”, enkele mooie beelden ontdekken, o.a. de dansende hazen (de kinderen van Cuwaert de haas) en de ietwat surrealistisch aandoende gepolijste bronzen koppen van Jan Fabre himself. Mocht je in de verleiding komen hier wat te mispeuteren, ook hier houdt Reinaert je in de gaten: zijn gigantisch oog ziet en volgt je overal!

Trianon (lustpaviljoen) van de Koningin in Sint-Gillis-Waas
Vooraleer hier aan te belanden, passeren we onderweg het standbeeld van Reinaert: een bronzen beeld stelt een landschap voor met een menselijke figuur en drie vossen.
Bij het Trianon in de tuin van IJshoeve De Boey was het antwoord op de vraag wie hier met de prijs van de meeste belangstelling ging lopen, de ijsjes of het trianon, een makkie!

Hulst laten we op aanraden van de gids links liggen: het stadje zelf is beslist de moeite waard, want zoals de folder beweert “de meest Vlaamse stad van Nederland”; het behoorde immers vele eeuwen bij het Graafschap Vlaanderen. De activiteit in “Het Cachot” stelt volgens onze gids niet zoveel voor en zeker niet een omweg waard, bovendien ook nog tijdrovend. Dus rijden we rechtstreeks naar

Kieldrecht: het Huis van Zonde
Gedurfde locatie! In de vroegere pastorij van deze grensgemeente, waar pastoors, onderpastoors en hun meiden woonden, werd een expo gewijd aan de zeven hoofdzonden (Fernand Huts had er graag nog een achtste bij want hij “vost” graag, maar blijft voorlopig op zijn honger zitten!). In een eerste vertrek laten animatiefilmpjes aan de bezoeker de zeven zonden raden, waarna die, elk in een afzonderlijk vertrek, worden voorgesteld met tekst en uitleg én geïllustreerd met enkele prachtige werken van Rubens, Bouts en Teniers uit Huts’ collectie . Deze locatie was de topper in de reeks van de vijf en het verwondert dan ook niet met een aandachtige en lange belangstelling van àlle bezoekers!

De Drijdijk schuift nog aan onze bus voorbij; het is een “compenserend natuurgebied”. Door de voortdurende uitbreiding van de haven dreigen veel Europees beschermde natuurgebieden verloren te gaan. In ruil worden dan natuurcompensatiegebieden aangelegd waar wilde paarden grazen en kuifeenden, kieviten, knobbelzwanen en andere bruine kiekendieven kunnen broeden.

Via één der bruggen van de Kallosluis eindigen we waar we begonnen: het Bebronnarestaurant.

Pierre