Koperen Passer Tienen

Club V-9

KELSBEKERHOF 2019: EDITIE III

21 juni 2019

Vrijdag 21 juni: de langste dag, de dag van de zonnewende en begin van “a long hot summer”?

Wij, 52 Koperen Passers van Club V 9 Tienen, al of niet in gezelschap, lieten het niet aan ons hart komen: wij gingen vol voor onze seizoensafsluiter mét diner én quiz in het vertrouwde Kelsbekerhof, en dit al ten derden male! Een paar hadden er blijkbaar wat moeite mee om op het juiste pad te raken, maar uiteindelijk kwam iedereen waar hij/zij hoorde te zijn: onder de parasols of in de zetels op het buitenterras van het prachtige Kelsbekerhof in het Truiense Nieuwerkerken…

Schaduwvlek op deze veelbelovende dag: onze Fons had het gepresteerd om de voorspelde hitte te ontvluchten naar de koelte (?) van het ziekenhuis… En dat vonden wij met zijn allen héél jammer (bewijs de ontgoochelde “oh-reactie bij de mededeling…). Dus, Fons, kan je niks beters verzinnen dan zo gauw mogelijk weer bij ons te zijn, met of zonder stok, dat mag je zelf kiezen. Alleszins vlugge beterschap, zodat je ons en de centen weer nauwgezet zoals altijd in de gaten kan houden…

Het weerzien van onze Passers, de meesten dus vergezeld van hun partner (die zijn er blijkbaar ook altijd graag bij!), had erg veel weg van een familiebijeenkomst leek mij: er werden schouderklopjes uitgedeeld, er werd geknuffeld, gezoend, omhelsd en gelachen… de sfeer van goed gezelschap op grote dagen! Bij soorten cava, fruitsap of… water (!), hapjes, hapjes en… hapjes kregen de jarigen waarop ze recht hadden: felicitaties, applaus en zowaar een vrij geslaagde unisono uitvoering van een weliswaar lichtjes aangepaste versie van de gekende schlager “Lang zullen ze…”. “In de gloria” moest bij deze namelijk wijken voor “bij de passerkes”! En naar wij uit goed ingelichte bron vernamen, is er inmiddels een nog verbeterde versie in aantocht: “hip hip hoera” zou dan vervangen worden door “hik hoera”! Afwachten maar wat de toekomst brengt… “Que sera sera”!!!

Na ruim anderhalf uur borrelen en knabbelen werd het gezelschap met zachte aandrang naar binnen geloodst. Daar lokten de keurig gedekte tafels uitnodigend om aan de slag te gaan. De stelletjes werden vlot gevormd, de plaatsen gekozen en het bestuur…in de hoek gezet. Alleen jammer dat het nochtans veelbelovende menukaartje,met daarop al wat wij in de loop der volgende uren mochten verwachten, ons meteen een paar koude rillingen bezorgde! In sierlijke koperen letters lazen wij dat dit menu bestemd was voor een zekere “KOPERE PASSER”! Wij kregen al gauw enkele gefronste blikken in de gaten en een verdacht gemompel te verwerken, maar wij waren in deze helemaal niet geraadpleegd, wasten dus als Pilatus onze handen in onschuld en beschouwden de zaak als gesloten, toen Maurice dan maar een ludieke oplossing bedacht en er de “PROPERE PASSER” van maakte! Spitsvondig zijn ze dus ook nog, onze Passers!!!

Dat het geen lachertje zou worden om het hele menu te verwerken, door onze voorzitter misschien in een beetje bezorgde overmoed besteld, bleek al bij het nummer één op de kaart: “Een torentje van kreeft met gemarineerde zalm”. Wat ze daar in Kelsbekerhof onder “torentje” verstaan, moeten ze mij in de toekomst eerst toch eens duidelijk uitleggen, want dit was al een behoorlijk stevige kanjer! Ik hoorde onze voorzitter al zuchten: “Daarmee heb ik voor de rest al genoeg!” Ook het “Romig soepje van prei met grijze garnalen” was behoorlijk misleidend: die “je” van de soep hoorde daar niet thuis en de grijze garnalen hadden zich heimelijk en in groep in romige diepten verscholen! ’t Was meteen vissen en werken geblazen! Met duivels genoegen lieten ze daarna nog een “Gebakken zeeduivel – fijne groenten en botersaus” op ons los! Al goed dat het zo lekker was!!!

Wat daarna echter kwam, spande echt de kroon: een “Duo van lamsfilet en lamskroon – zomergroenten”: ze namen blijkbaar in dat Hof geen genoegen met één lam, want het ene moest zijn filet afstaan, terwijl het andere van zijn kroon werd ontdaan! Arm schaap dacht ik te zeggen, maar dat was natuurlijk een vergissing! Gaia moest het weten!!!

Gelukkig kregen wij van de patron tussen duivel en lam wat adempauze om alles “een beetje te laten zakken”! Daarvan kon ik dan ook dankbaar gebruikmaken om nog een paar puntjes uit het laatst verschenen “Koperen Gazetje” onder de aandacht te brengen en meteen ook het programma voor volgend seizoen voor te stellen. Daarbij kostte het mij bijna mijn stembanden om in een hopeloze poging de aandacht van iedereen los te krijgen. Ik zag de Pol al zitten glunderen om zijn grote gelijk (alweer!): ze doen hier allemaal vrolijk hun eigen goesting en dat maakt het juist zo sympathiek aan deze bende! Gelukkig kreeg ik van Anne, de attentvolle vrouw des huizes, die mij hulpeloos zag worstelen om de zaal rustig te krijgen - speelde de lekkere wijn zowel wit in duplo of rood hier een“duivels” spelletje? -, de nodige technische bijstand in de vorm van een, eerst ook nog wat tegensputterende micro. Van dan af echter verliep als wat vlotter, op een paar wat meer lawaaierige, gelukkig geen al te ongure types in de hoek (niet die van het bestuur!) niet te na, en kreeg het jubileumprogramma, een mix van oud en nieuw, de nodige goedkeurende aandacht!

Toen het lam daarna zoals eerder verteld zijn onfortuinlijk lot had ondergaan en het “Dessert Kelsbekerhof” zich had aangediend, kon Jean aan de slag met zijn gevreesde quiz! De spanning zat er ook nu weer direct in: wat zou hij bekokstoofd hebben? En ’t wàs ook weer de moeite! 20 foto’s van beroemde/beruchte personages moesten herkend en benoemd worden! En het werd weer z-z-z (zuchten-zweten-zwoegen) en hier en daar wat gefoefel of een poging daartoe! “Belle Perez” zorgde voor heel wat gis- en denkwerk, want zij bleek het uiteindelijk toch niet te zijn! En ook de jonge Trump deed zijn duit in het zakje: slechts een paar vatten de snoodaard bij de lurven! Voor de rest de logische verwarring tussen de koppen van Homeros, Socrates en Plato; Lagerfeld die nochtans opvallend verstopt zat achter zijn enorme zonnebril; vreemd dat Line Renaud er niet dikwijls uitkwam en ook Mozart met Beethoven vaak de mist in ging! Er zaten natuurlijk ook een aantal makkies tussen: een Ph. Gilbert of een B. Borg, een Armstrong of een Roosevelt en bij Doris Day wilde iedereen wel op schoot! Resultaat? Een hele rits gelijkgezinden met 16 op 20 juiste antwoorden. Dus moest Jean zijn trukendoos bovenhalen om de finale winnaar te kennen: dat werd Gaston Maes die, zwaar gesponsord door zijn lieve Marianne, het pleit won en met de Magnum naar huis mocht. Sportief als wij hem kennen, niet alleen met de golfstick, droeg hij zijn trofee dan ook graag aan haar op.

Ondertussen, terwijl er heftig strijd geleverd werd, de punten geteld en de “jury” geoordeeld had, kreeg ook nog de “Koffie met snoepjes” zijn rondgang. Dat betekende meteen ook de finale van deze fijne dag met zoveel fijne mensen. Wij dachten links en rechts te horen en te zien dat er heel wat “contentement” in de lucht hing. En als je het ons vraagt: dat smaakt naar nog en dus kijken we nu al uit naar volgend seizoen!

BEDANKT ALLEMAAL, JULLIE WAREN WEER GEWELDIG!!! 

Nog een supertoffe vakantie aan iedereen, maar bak ze niet te bruin, zodat we jullie nog herkennen in september! So long!

Pierre