|
|
EN EINDELIJK WAS HET FEEST…
Juni 2021
“We hadden er zo lang naar uitgekeken…”
Dit zou bijna uit “’t Is weer voorbij die mooie zomer” van Gerard Cox kunnen komen, maar nu was het ónze zomer en óns feest daar in die prachtige locatie van Hof Te Rhode in Schaffen! Zelfs de zon van Pallieter kon het niet over haar hart krijgen en tekende in volle glorie present zoals dat trouwens in het draaiboek was voorzien!
Toen ik ruim op tijd de parking van het restaurant opdraaide, stond daar tot mijn verbazing al een hele meute enthousiastelingen ongeduldig rondjes te draaien! Die hadden er duidelijk zin in… Ze kregen al gauw zomers uitgedoste navolgelingen en toen om 12 uur de openschuivende deuren van Alens Hof het einde van heel wat corona-ellende aankondigden, ontbraken alleen nog de klassiekers! Maar de twee sympathieke zaalwachters, duidelijk door de wol geverfd, zagen wat ze moesten zien en lieten de frisse cava meteen aanrukken. Binnen mocht alleen aan de keurig gedekte en op coronaveilige afstand opgestelde vierpersoonstafels gedronken worden, maar buiten lonkte de vrijheid! En binnen kon persoonlijk en naar believen bijgevuld worden!
Het was dan ook ruim over twaalven toen de voorzitter, op één verdwaalde ziel na, alle stoelen binnen met de overige 45 genodigden bezet kreeg en aan zijn maidenspeech kon beginnen.
***
Toespraak ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan Koperen Passer: Hof te Rhode 17 juni 2021
Goede middag en welkom allemaal!
Een dag als vandaag roept bij mij drie gevoelens op: blijdschap, dankbaarheid en hoop.
Blijdschap
- In de eerste plaats om u hier in goede gezondheid weer te zien en eindelijk ons jubileum te kunnen vieren na al de moeilijkheden van de lange, bange voorbije maanden. Immers exact één jaar en twee dagen geleden hadden we hier ook al kunnen staan; in oktober van hetzelfde jaar volgde nog een tweede poging en vandaag dus derde keer, goede keer!
- Om officieel de nieuwe bestuursleden Jacques en Julien te kunnen verwelkomen, die, na heel wat turbulenties, bij het bestuur aansloten en nu, misschien zonder dat ze het goed beseffen, stilletjes klaargestoomd worden op overname als de “oudjes” er de brui aan geven!
- Blijdschap ook om nog eens een oude bekende weer te zien, Jos Collin, die waarschijnlijk de sfeer van vroeger nog eens komt opsnuiven en misschien opnieuw lid wil worden?
Dankbaarheid
- Voor 10 mooie jaren, corona dan niet meegerekend: een blik op ons palmares zegt genoeg. De tijd dat Fons er telkens weer in slaagde om voor ons plaatsen te reserveren op de trein, of dat er met eigen vervoer gereisd werd, of met Karels busje waarvoor er bijna gereserveerd moest worden om mee te kunnen, die tijd ligt wel al enkele jaren achter ons, maar zit nog altijd fris in het geheugen!
- Tegenover u, onze leden, voor uw trouwe deelname aan onze activiteiten; een inspirerend voorbeeld daarvan is Romain die iedere keer van zodra het programma bekend was, al direct voor het ganse seizoen reserveerde en er op een paar uitzonderingen na nog in slaagde ook!
- Voor de kameraadschap en de vriendschap die tot onze vreugde toch wel met stip bovenaan staan in onze club.
- T.o. de dames van wie de aanwezigheid de uitstappen telkens weer wat fleuriger en feestelijker maakt; in de beginjaren zelfs als redders in nood!
- En vooral dankbaar ook tegenover hen van wie we in de voorbije 10 jaar afscheid moesten nemen: Jos Paenhuysen, Roger Quintens, Lucien Vanlée, Herman Goossens en onze twee bestuursleden van het eerste uur: Jean en Fons die onze KP mee op de rails hebben gezet en uitgebouwd tot wat we nu zijn. We nemen ze allen voor altijd mee in onze herinnering.
- Héél speciaal wil ik Etienne bedanken voor de organisatie van dit feest: hij heeft er veel tijd én geduld in gestoken om alles minutieus voor te bereiden! En ook een bijzonder bedankje voor onze Fred die ons in één klap twee nieuwe leden bezorgde! Woorden wekken, voorbeelden strekken!
Hoop
En tot slot is er de hoop. Zoals Rebekka De Wit (artistiek leider van de theatergroep De Nieuwe Tijd, in één van haar wekelijkse columns) onlangs in het Standaard Weekblad schreef: “In het leven is hoop altijd de conditio sine qua non”. Of zoals Will Tura het eenvoudiger zingt: “Zonder hoop kan je niet leven.”
Daarom wens ik u samen met het bestuur
- karrenvrachten hoop in de komende jaren,
- hoop op vooral weer betere tijden zonder corona of andere pandemie-ellende,
- hoop op weer normaal met elkaar kunnen omgaan,
- hoop op de vervulling van uw meest dierbare wensen en… natuurlijk ook
- hoop om alvast in de volgende 10 jaar nog vele en fijne momenten met onze Koperen Passer te kunnen beleven.
Op dus naar de volgende 10 jaar, bedankt om hier met ons te komen vieren en geniet nog verder van wat er komen gaat en van wat Levi voor ons in petto heeft!
Bedankt, smakelijk en geniet ook van elkaars eindelijke aanwezigheid, maar hou het deftig!!!
***
Omwille van hun jarenlange inzet zowel bij de totstandkoming als de uitbouw van onze Koperen Passer, werden Fons en Jean tijdens de toespraak postuum nog eens bedankt en kregen hun dames Lucette, en symbolisch ook Gilberte, die spijtig genoeg door omstandigheden niet aanwezig kon zijn, een ruiker bloemen overhandigd. Een mooi initiatief van onze ondervoorzitter Etienne en zijn Jacqueline.
***
Na de toespraak gingen de glazen nog eens de hoogte in en hadden de hapjes inmiddels ook al hun opwachting gemaakt: fingerfood en creatief koud en warm smaakmakertje kondigde het menu aan. Of dat ook klopte met de werkelijkheid, laat ik even in het midden, maar mijn tafelgezellinnen - allemaal ervaren kenners! - beweerden dat het lekker was en origineel, en wie ben ik dan om daaraan te twijfelen!
Terwijl er nog nagenietend gelikkebaard werd, daagden al de Mechelse asperges en zeebaars op vergezeld van een slaatje van Noordzeegarnalen en langoustines en vinaigrette met citroenverbena. Dat klonk niet alleen lekker, maar dat was het ook!
Onze twee tafelwachters, duidelijk gepokt en gemazeld in het vak, lieten ons net voldoende adempauze vooraleer te komen aandraven - bij manier van spreken dan! - met een rollade van parelhoen, oosterse groenten en zwammen, parelpasta en Thais bloemkoolsoepje met kokosmelk. Hola, dacht ik, dat gaat hier duidelijk de oosterse toer op! En zo was het ook. En zo smaakte het ook. En zo lekker was het ook. Met het gevolg dat ik, en met mij nogal wat anderen, aan een tweede beurt niet kon weerstaan!
Het spreekt ook voor zich dat aangepaste wijnen, een fris pintje voor de liefhebbers, waters al of niet gebubbeld en ander alcoholvrij nat naar believen de ronde deden.
***
En na al de lekkers stilaan hoog tijd voor een interludium!
Zo oordeelde ook Michel, onze nieuwe, kersverse hoffotograaf. Hij wilde per se zijn kunde demonstreren met een exquise mannelijke en een nog exquisere vrouwelijke foto. Het had even wat voeten in de aarde eer iedereen in min of meer deftige positie zijn favoriete plekje onder de reuzenseqouia had gevonden. Bovendien bleek dat bepaalde dames absoluut ook wat mansvolk op hun harde schijf wilden vastleggen en in omgekeerde richting dachten ook enkele heren er net zo over! Het uiteindelijk een volgens mij best geslaagde resultaat kan je terugvinden en jezelf beoordelen op onze website . Tussendoor werden ook wat losse flodders geschoten door enkele passers die (de flodders!) je eveneens op de bewuste plek kan terugvinden.
Na elkaar zo lange tijd te hebben moeten missen, was, zoals de hele tijd al duidelijk was, het weerzien bijzonder hartelijk. Er werd wat afgekletst (de mannen weigerden resoluut onder te doen voor de dames!) en de lachsalvo’s schoten links en rechts met behoorlijk aantal decibels de Schaffense lucht in, waarschijnlijk weer bij één of andere schuine mop! Samenvattend: de sfeer uit de grote, lang en erg gemiste dagen!
Maar het zou doodzonde geweest zijn de sappig gebraden lamsbout met rozemarijn, boeket primeurgroenten met mousselinesaus, aardappelpoffertjes en Bordelaisesaus koud te laten worden. Dat vonden onze twee ijverige bedienaars van het goede leven ook en daar waren ze dus weer met alles keurig in evenwicht, maar toch met de nodige zwier! Supergasten! En ook nu weer werden de liefhebbers van een dubbelportie op hun wenken bediend!
Bij een kleine rondgang tussen de gelederen merkte ik dat de borden niets aan de verbeelding overlieten en weinig sporen van verkwisting vertoonden! Beelden vertellen zoveel meer dan woorden!
Een adempauze was nu meer dan welkom en dus oordeelde Etienne zijn moment aangebroken om onze beroemde quiz op de gasten los te laten. "No Sweat no Glory" zal hij gedacht hebben toen hij aan de voorbereiding begon! Maar gezwoeg, gezweet en zoveel slapeloze nachten later zat die er dus nù aan te komen. In tien vragen werd voor elk wat wils gedropt: van sport tot geschiedenis, taal en aardrijkskunde, zelfs wat lokale geschiedenis en warempel (het zou Etienne niet zijn als die zouden ontbreken!) een paar verkeersproblemen passeerden de revue. En hem écht kennende had hij er ook nog een paar listigheidjes in verstopt! Om iedereen met gelijke wapens te laten strijden, werden enkele stiekem bovengehaalde gsm’s - die lagen er volgens hun bezitters toch toevallig zo maar zeker! - in tijdelijke bewaring genomen. Onze examinator toonde zich onverbiddelijk en na een tiental minuutjes al moesten de kopijen ingeleverd worden. Tegensputteren noch smekende blikken konden soelaas brengen en terwijl de resultaten in ijltempo werden beoordeeld door een toevallig aanwezige jury (was die wel officieel erkend?), maakte de producer de oplossingen van zijn werkstuk bekend. Vlotter dan verwacht volgden ook de resultaten en mocht de winnaar van de hoofdprijs, zijnde ene Karel, van een lieve dame uit het gezelschap die luisterde naar de naam Laure, de magnum champagne in ontvangst nemen. Maar traditiegetrouw moesten ook de nodige schiftingsvragen soelaas brengen om een aantal gelijkgezinden - toevallig (?) ook een paar tafeloverburen! - uit elkaar te halen en met een tweede, derde en vierde prijs te belonen in de vorm van aankoopbons ter waarde van 50 € . Romain, Rik en Thieffry kunnen de volgende maanden enkele Tiense horecazaken met een bezoek vereren!
En dan werd de aanval op het dessert gewaagd, voor sommigen de “conditio sine qua non” van elk zichzelf respecterend diner! En Hof te Rhodes verrassingsdessert stelde niet teleur! Ik ken er een paar die nog op een toemaatje aasden, maar daar was Etienne alweer, want hij had nog wat rekeningskes in de aanbieding! Met terechte fierheid kon hij de aandeelhouders van de club, al de leden dus, vertellen dat onze clubkas gevrijwaard bleef van desastreuze covidgevolgen of enig ander ongedierte! We kunnen dus zonder zorgen de volgende 10 jaar binnentreden! Bedankt, Etienne, voor al dat rekenwerk. Onze Fons zal zeker fier over je schouder meegekeken hebben!
Bij het afsluitende koffie-, thee- en zoetjesmoment werd nog gezellig bijgepraat en werd de loftrompet bovengehaald voor - al zeggen we het zelf - dit toch wel geslaagde verjaardagsfeest. En… werd hier en daar, vooral door het mannelijk gezelschap, stiekem op de horloges geloerd, want het liep tegen de klok van vijven aan en om zes uur wachtte een ander feest met onze Rode Duivels en die - tot licht afgrijzen van enkele dames-met-een-alweer-voetbal-mentaliteit niet meegerekend! - wilden de voetbalfanaten weer aan hun tv-toestel kluisteren!
En dus volgde bij het afscheid weer het voorzichtige ellebogen- of vuistjesmoment (en hier en daar ook een verdoken knuffel!), maar nu met het hoopvol gevoel op een normaal weerzien in september voor de start van een nieuwe jaargang in een nieuw koperen decennium!
Tot dan dus en hou het vooralsnog veilig!
Pierre |
|
|
