|
|
Verslag uitstap luchtmachtbasis "Kleine-Brogel"
Vrijdag 19 april 2024
Aantal deelnemers: 38
Foto's: Michel Foulon
1- Tevreden of niet?
Slechts een paar dagen voor vertrekdatum kreeg ik van de militairen bericht dat wij zeker om 7.15 u. in Tienen moesten vertrekken omdat de timing op de basis vrij strak gepland was en wij al om 8.30 u. daar verwacht werden.
Toen ik op de bus het aantal deelnemers verifieerde, stelde ik vast dat er van de 42 ingeschrevenen er slechts 38 waren komen opdagen. Van de vier afwezigen hadden er twee zich vooraf verontschuldigd, één wegens ziekte, een andere omwille van een onverwachts en zeker te betreuren sterfgeval. Ik moest dus mijn deelnemerslijst analyseren en uitzoeken wie de andere twee waren.
In plaats van om 7.15 u. vertrokken wij uiteindelijk met enige vertraging om 7.25 u. Gelukkig was het verkeer niet te druk en om 8.35 u. kwamen wij aan bij de ingang van de basis.
De vooraf aangekondigde strenge pascontrole bleef, wellicht door toedoen van onze gastheer, achterwege en al na enkele minuten kon Jacky, onze buschauffeur, ons tot bij de ingang van het ontvangstgebouw brengen.
Na de plaspauze werden wij door de luitenant-kolonel, die het bezoek voor ons had mogelijk gemaakt, in een zaaltje ontvangen waar wij, om het in militaire termen te zeggen, een briefing kregen over het dagprogramma dat ons te wachten stond.
2- Onze gastheer
Wij respecteren de privacy van betrokkene en daarom vermeld ik zijn naam niet. Wij werden door hem uitgebreid verwelkomd in de oude cinemazaal, die nu dienstdoet als Public Relations-lokaal. Op uiterst deskundige wijze gaf hij ons een vrij uitgebreid overzicht van de structuur en de werking van de luchtmacht en van de basis Kleine Brogel in ’t bijzonder.
Interessant was het antwoord dat hij gaf op de vraag van één van de deelnemers: “Hoe word je luchtmachtpiloot”? De conclusie die ik uit het antwoord trok was: fysiek een topconditie hebben, verstandig zijn, sterk analyse- en synthesevermogen hebben, zeer stressbestendig zijn, heel veel gegevens tegelijkertijd kunnen zien en verwerken, over een uitstekend reactievermogen beschikken … en de juiste gezinspartner hebben. Velen zijn geroepen, slechts 3 % haalt het.
3- De luchtmachtbasis
De huidige geopolitieke toestand maakt dat wij ons gelukkig mogen achten dat wij dit bezoek konden meemaken, vooral omdat de basis van Kleine Brogel, samen met die van Florennes, toch wel een sleutelrol speelt in de Belgische en zelfs Europese luchtdefensie.
Dag en nacht, 24 uur op 24, staan piloten en F16-toestellen klaar om binnen een tijdspanne van slechts een paar minuten waar dan ook in het luchtruim in te grijpen.
Wat ons het meest opviel was de enorme beveiliging rond deze 450 ha grote basis. Opeenvolgende draadafsluitingen, overal camera’s en bewaking maken dat je onmogelijk ongezien de basis kan betreden of zelfs maar benaderen.
Opvallend was ook de enorme bouwwerf die in gereedheid gebracht wordt om de nodige nieuwe infrastructuur te bouwen voor de nieuwe F 35.
De gastheer had het bezoek perfect voorbereid. Na zijn inleiding kregen wij een koffie aangeboden, waarna wij met de bus vertrokken naar:
4- De vliegsimulatoren
In twee groepjes werden wij binnengeleid. Een enthousiaste vlieginstructeur gaf een bondig overzicht van de vele, vaak complexe meters, grote en kleine schermen en knopjes die voor de piloot belangrijk zijn bij het vlieg- en schietgebeuren. De piloot moet over een enorm coördinatievermogen beschikken om al die informatie te zien, te horen en te verwerken wanneer hij de sticks met alweer vele knopjes voor de linker- en rechterhand hanteert. In fracties van seconden moet hij reageren en beslissen.
De simulatie van opstijgen en weer landen was voor de aanwezigen een kleine sensatie. Wij vlogen mee. Door naar de schermen vooraan in de cockpit te kijken en tegelijkertijd de hemelbewolking voorbij te zien flitsen, voelde ik althans, zeker wanneer de piloot een snelle bocht maakte, de neiging om het evenwicht wat te verliezen.
In een tweede lokaal gaf de chef van het opleidingssmaldeel, een luitenant-kolonel vlieger en duidelijk een goede kennis en collega van onze gastheer, ons nog wat meer uitleg bij de opleiding van piloten. Hier konden de aspirant-piloten niet alleen het vliegen in het eigen toestel oefenen, maar leerden zij ook omgaan met de interactie die nodig is tussen de piloten van de andere vliegtuigen die in het luchtruim aanwezig zijn. Wij kregen te horen dat een piloot in het vizier van zijn helm eigenlijk alle vliegtuigen voor, naast en ook achter zich, kan waarnemen die opereren in het luchtruim rondom hem en dat binnen een straal van vele tientallen, zelfs honderden kilometers. Gelet op de enorme snelheid waarmee deze vliegtuigen zich verplaatsen is dat uiteraard een belangrijk gegeven.
Tijdens de simulatievluchten voelt de piloot niet de vaak sterke g-krachten die ontstaan wanneer hij tijdens een werkelijke vlucht van snelheid of van richting verandert. Wanneer die krachten boven de 6 g gaan, kan de piloot zelfs bewusteloos raken. Ook wanneer de schietstoel gebruikt wordt gaat de g-kracht zodanig sterk omhoog dat heel wat piloten even het bewustzijn verliezen.
5- Het middagmaal
Ook voor het middagmaal had onze gastheer zijn beste beentje voorgezet. Op onze bezoekdag was er een pastabuffet voorzien voor “het goede doel”. Wij werden binnengeleid in de mooie, modern ingerichte officiersmess die speciaal voor ons was voorbehouden en waar de tafels mooi gedekt stonden. Er was keuze tussen 3 soorten pasta met bijhorende saus en ook scampi’s en wie de eerste keer niet genoeg had kon een bijkomende portie gaan halen. Er was keuze tussen witte en rode wijn en water. De tijd van het vele drinken in het leger ligt al heel wat jaren achter ons en dus kon je achter de bar ook niet meer de flessen alcoholische drank waarnemen die er vroeger zo statig en uitdagend stonden te pronken. Niettemin konden wij vaststellen dat in de bar beneden toch wel heel wat militairen verzamelden en gezellig stonden te keuvelen. Maar ja, het was tenslotte middagpauze.
6- De take-off
Omwille van het strakke tijdschema kregen wij exact 1.15 uur om de pasta te verwerken. Daarna stapten wij weer de bus in en reden wij opnieuw de basis in naar de ongeveer 4,5 km lange start- en landingsbanen om daar getuige te zijn van het opstijgen van de F16.
Thuis horen wij allemaal die vliegtuigen wel eens voorbijvliegen maar meestal schenk je daar niet veel aandacht aan, ook al maken zij nochtans behoorlijk wat lawaai.
Precies op het afgesproken uur hoorden wij in de verte het lawaai toenemen. Even later kwam een machtig vliegtuig daverend en brullend aanstormen om enkele seconden later ons met wiegende vleugels voorbij te razen en in een flits de lucht in te gaan, daarbij uitdagend een zee van vuur uit de uitlaat stotend. Door de vingers in onze oren te stoppen probeerden wij het geluid wat te milderen maar de impact van het gedaver en de drukverplaatsing op ons hele lichaam was immens.
Het opstijgen van het 2de toestel was zo mogelijk nog indrukwekkender omdat de piloot de naverbranding van de motor in werking zette, zo nog meer vermogen – lees lawaai, gedaver en vuur – genererend.
Bij het opstijgen van het 3de en volgende “vliegmachien” (woordenschat Eddy Wally :-) waren wij het al een beetje gewoon. Het bleef in ieder geval een beklijvende ervaring.
7- De bewapening
In de grote hal waar geoefend wordt om de bewapening op de vliegtuigen aan te brengen, keken zowel de dames als de heren die deze “Koperen Passer Tienen”-uitstap meemaakten zich de ogen uit. Onze luitenant-kolonel-gids leerde ons uitgebreid en enthousiast de verschillende bewapeningstypes (bommen) en systemen (snelvuurkanon) kennen. Met dat snelvuurkanon kunnen tot 6000 schoten/minuut afgevuurd worden en de afgevuurde bommen en missiles vinden vervolgens zelf hun weg naar het doel. En ja, de nucleaire opdracht behoort ook tot het takenpakket van Kleine Brogel.
Toch ongelooflijk welk menselijk vernuft er aangewend wordt om mekaar de duivel aan te doen en de ander (en/of zichzelf?) te vernietigen. En er wordt daarbij niet op een dollar, euro, roebel, yuan … gekeken. Daar mag in geen geval op bespaard worden … integendeel! Wat bezielt die potentaten en hun aanhangers toch? Wat kan je ertegen doen? En het is zo oud als de mensheid … en de moderne beschaving zou er een einde aan stellen … en na WOII nooit meer oorlog … en bla, bla, bla.
8- De maintenance
Met de bus ging het vervolgens naar de maintenance. Dit zijn de werkplaatsen waar het onderhoud en de herstellingen van de vliegtuigen plaatsvinden.
In de eerste werkplaats kregen wij van een ervaren chef-technicus te horen en op een grote tekening te zien hoe de vliegtuigmotor van een F16 eruitziet en functioneert. Feitelijk is zo’n vliegtuig voor het grootste deel een motor waarrond een karkas wordt gebouwd. De reusachtige motor van 4,60 m lang en met een doorsnee van ca. 1 m is indrukwekkend.
Je vraagt je af hoe ze het in mekaar geknutseld krijgen. De technici hebben na technisch onderwijs, meestal een bijkomende technische opleiding vliegtuigtechniek gekregen, velen in de militaire school van Saffraanberg bij Sint-Truiden. De knepen van het vak leren ze echter op de basis zelf.
In de tweede werkplaats werden wij geconfronteerd met de vliegtuigen zelf die daar waren ondergebracht voor onderhoud en herstelling. De grootte van de machines verraste ons want van op afstand in de lucht, lijken ze veel kleiner. Ook de technicus daar, zich goed bewust van zijn speciale knowhow en technische vaardigheden, vertelde trots en deskundig wat zij daar allemaal voor mekaar brachten. Toen wij een laddertje op mochten om even te gaan kijken in de openingen waar de beschermende aluminium panelen waren weggenomen, keken wij vol verwondering naar de wirwar van draden, kabels, buizen en buisjes die daar in de beperkte ruimte waren bijeen gedrumd. Hoe kregen ze het in godsnaam gedaan en waarvoor diende het allemaal?
Wij kregen ook een kijk op de wijze waarop de kolos van een motor uit het karkas wordt gehaald of er weer wordt ingebracht. Aan de bovenzijde van de romp is een geleidingsrail aangebracht waaraan de motor wordt opgehangen en waardoor hij langs achter naar binnen of buiten kan glijden.
9- Het museum en de drink
De namiddag vloog voorbij en onze gastheer vond het tijd om af te ronden. Met de bus gingen wij opnieuw op weg, eerst naar de museumshop, waar heel wat inkopen gedaan werden. Vandaar wandelden wij naar de overkant van de straat waar “Snor”, een gepensioneerde militair, het “Tigermuseum” had opgebouwd en ook de dienst verzorgde. Hij verwelkomde het gezelschap heel hartelijk, vooral in de wetenschap dat de pub veel interesse zou genieten. Met een biertje of een ander drankje in de hand konden wij nadien rondstruinen in dit interessante museum met zijn vele legermemorabilia.
Conclusie: iedereen vond deze uitstap fantastisch. Wij hadden heel wat kennis opgedaan van wat wij voorheen helemaal niet wisten en waarvan wij vaak zelfs geen idee hadden. Ik vermoed dat er nog heel wat zal over nagepraat worden met familie, vrienden en kennissen en zeker ook met de leden van “De Koperen Passer Tienen” zelf. Onze oprechte dank gaat dan ook naar de luitenant-kolonel die dit bezoek voor ons niet alleen mogelijk maakte maar die er bovendien ook heel wat tijd, energie en zelfs een verlofdag aan spendeerde om ons een uitstekende, welgevulde en leerrijke dag te bezorgen. Dank ook aan zijn ouders die van meet af aan hun steun verleenden om dit bezoek te laten doorgaan.
Maurice (Ransberg 23/4/2024)
|
|
|
